poniedziałek, 15 lutego 2010

Linux o wielu twarzach

Linux został opublikowany w 1991r. Pochodzi od Unixa. Jądro systemu zostało napisane przez fińskiego programistę, Linusa Torvaldsa. Linux nie posiadał graficznego interfejsu (GUI). Komunikacja z systemem polegała na wpisywaniu poleceń i komend w wierszu poleceń (CLI). Dla przeciętnego użytkownika było to bardzo trudne, ponieważ trzeba było poznać i zapamiętać wiele poleceń.

Obecnie Linux posiada graficzny interfejs (GUI) oraz ... tryb tekstowy (wiersz poleceń. Niektóre zadania wykonasz szybciej wpisując polecenie w wierszu poleceń, niektórych zadań nie wykonasz w graficznej interpretacji programu. Dlaczego tak się dzieje? Otóż większość programów, które działają w trybie tekstowym doczekała się interpretacji graficznej (jest dostępna w wersji graficznej), jednakże nie wszystkie opcje zostały zaimplementowane.

Muszę się przyznać, że wpisywanie poleceń kojarzy się trochę z magią - gdy wpiszesz prawidłowo polecenie (znasz zaklęcie) system odpowie i wykona to, co chcesz. Jeśli podasz błędne polecenie system milczy, lub zadaje Ci pytanie lub podpowiada.

Polecenia wpisywane są na tzw. konsoli lub terminalu, są to programy, które pozwalają bezpośrednio komunikować się z systemem, za pomocą interpretera poleceń, czyli tłumacza poleceń zrozumiałych przez człowieka na polecenia zrozumiałe przez system operacyjny. Interpeter jest zarazem językiem programowania, jednym z języków programowania dostępnych za darmo. Niektóre z nich to Perl, Python, Tcl, Ruby, Java, PHP, Awk, Sed, C, C+, C#.

Linux posiada wiele interfejsów graficznych, każdy może sobie wybrać swój ulubiony, proste i małe menedżery okien świetnie nadają się dla starych i wolnych komputerów, natomiast duże środowiska graficzne wymagają szybszych i nowszych komputerów.

Do małych menedżerów należą Fluxbox, FVWM, Enlightenment, lub Window Maker. Duże środowiska graficzne to KDE, GNOME i Xfce.